Psychoterapia

Nurt somatyczny

Core Energetics

Core Energetics to nurt psychoterapii, który integruje psychoterapię zorientowaną na ciało z rozwojem aspektu duchowego. Metoda ta pokazuje jak blokujemy naszą energię i powielamy zachowania defensywne, które nabywamy w dzieciństwie, co sprawia, że prowadzimy ograniczone życie daleko odbiegające od naszych prawdziwych możliwości.

Oferowane przez Core Energetics metody pracy z ciałem pozwalają wydobyć i wyrazić zablokowane/ukryte uczucia i dotrzeć do zablokowanych pokładów energii, która może być teraz wykorzystana w procesach życiowych. Jako efekt zaczynamy się głębiej angażować w życie, mamy potrzebę, aby żyć pełniej, odważniej, wyzwolona zostaje nasza kreatywność i seksualność, a związki stają się głębsze i bardziej satysfakcjonujące.

W efekcie pracy metodą Core Energetics osoba nabiera coraz więcej pewności siebie, jest świadoma swoich uczuć, posiada solidny system wartości etycznych i moralnych oraz odwagę w ich stosowaniu. Jest świadoma konsekwencji swojego zachowania i bierze za nie odpowiedzialność, a w swoim postępowaniu kieruje się miłością i prawością.

Metoda ta jest stosowana w pracy z osobami indywidualnymi, w terapii rodzinnej, małżeńskiej i grupowej.

Analiza Bioenergetyczna Lowen

Analiza Bioenergetyczna, inaczej zwana Metodą Lowena jest to nurt psychoterapeutyczny zorientowany na pracę poprzez ciało.

Ciało odzwierciedla wszelkie procesy fizyczne, ale też mentalne. Jednoczesna ich analiza i diagnostyka skoordynowana z systemem ćwiczeń będących bazą tej metody owocują dotarciem do nieuświadomionych blokad i napięć kumulowanych w ciele.

Praca bioenergetyczna przywraca naturalne zachowania biologiczne, takie jak płacz, krzyk, głęboki oddech, rozluźnienie brzucha czy szczęki, opuszczenie ramion, itp.
W ten sposób ciało i umysł odzyskują swobodę i miękkość, zostaje przywrócone poczucie żywotności i radości oraz dostęp do przyjemności, a w konsekwencji powstaje poczucie przepływu i integracji na linii ciało-umysł.

Metodę Lowena stosujemy zarówno w terapii indywidualnej, jak i grupowej oraz w pracy warsztatowej.

Somatic Experiencing

Somatic Experiencing jest metodą psychoneurologiczną, która stosowana jest w leczeniu szeroko rozumianej traumy – zespołu stresu pourazowego PTSD, traumy rozwojowej, relacyjnej, urazowej, szokowej, chronicznego stresu, a także w leczeniu późnych następstw traumy, jak przewlekłe zaburzenia zarówno fizyczne, jak i psychiczne.

Doświadczenie intensywnego lub długotrwałego strachu, przerażenia, braku kontroli pozostaje zamrożone w ciele nawet przez wiele lat wpływając istotnie na psychofizjologię człowieka. Blokuje zdolność do kreowania własnego życia zgodnie z potrzebami i do radzenia sobie z wyzwaniami codzienności, wpływa na relacje, a także prowadzi do uzależnień, objawów somatycznych, chorób.

Praca tą metodą jest skoncentrowana na ciele, poprzez uważność somatyczną terapeuta podąża za emocjami, myślami i ciałem klienta wspierając jego zdolność do bycia w kontakcie ze sobą. Praca odbywa się na bazie doświadczeń “tu i teraz”, które odzwierciedlają adaptacyjne style przetrwania zapisane w ciele. Terapeuta wspiera proces dopełnienia zdarzeń traumatycznych, a dzięki temu uwolnienia zamrożonej energii i uregulowania układu nerwowego.

Dzięki Somatic Experiencing człowiek odzyskuje zdolności samoregulacyjne oraz elastyczność w codziennym funkcjonowaniu, poprzez świadomość ciała wraca do umiejętności doświadczania “tu i teraz” bez poczucia zagrożenia nieświadomie zamkniętego w ciele.

Metoda ta stosowana jest jedynie w indywidualnej pracy.

Nurt humanistyczno – doświadczeniowy

Do tego nurtu zaliczamy terapie Gestalt, terapię Rogersa skoncentrowaną na osobie, focusing, terapię zorientowaną na emocje (EFT), terapię egzystencjalną. Terapeuci często łączą w swojej pracy teorię i praktykę tych podejść w integracyjną psychoterapię humanistyczno-doświadczeniową.

Humanistyczna – tzn. opartą na szacunku i uznaniu podmiotowości danej osoby, jej poczucia autonomii, wolności I samostanowienia w dążeniu do twórczego rozwoju.

Doświadczeniowa – zakłada, że zdrowie psychiczne warunkowane jest przez sposób w jaki człowiek doświadcza relacji z samym sobą, z innymi ludźmi i światem.

Nurt humanistyczno - doświadczeniowy ma szerokie zastosowanie w psychoterapii osób dorosłych - w pracy indywidualnej i grupowej, w terapii par I rodzin, a także w przypadku psychoterapii dzieci.

Nurt psychodynamiczny

Czerpie z założeń psychoanalizy. Psychoterapeuci psychodynamiczni za źródło trudności i zaburzeń psychicznych uznają nieświadome konflikty i trudne, czasami „wyparte” doświadczenia z dzieciństwa, z przeszłości. Psychoterapia psychodynamiczna pozwala na zrozumienie doświadczanych konfliktów, rozwiązanie ich oraz „przeżycie do końca” i odreagowanie trudnych emocji, na które wcześniej nie miało się przestrzeni. Zmiana osobowości i dezadaptacyjnych mechanizmów postępowania, których źródło tkwi z reguły w konfliktach intrapsychicznych i przeszłości, to główny cel w przypadku tej formy leczenia. Psychoterapeuta psychodynamiczny zakłada, że wiele objawów ze strony psychiki ma swoje źródło w nieuświadomionych uczuciach i potrzebach człowieka. Każdy z nas w naturalny sposób wypiera to, co trudne, stosując tzw. mechanizmy obronne. Są one potrzebne każdemu z nas, ale kiedy wypieramy zbyt wiele zbyt trudnych przeżyć, zaczynają one szukać ujścia w inny sposób, bardziej dokuczliwy lub znacznie utrudniający życie .

Psychoterapia Psychodynamiczna to z reguły dłuższy kilkuletni proces. Spotkania z terapeutą odbywają się 1-3 razy w tygodniu. Celem psychoterapii psychodynamicznej jest lepsze zrozumienie siebie i swoich trudności. Podczas sesji pacjent i terapeuta wspólnie przyglądają się historii życia tego pierwszego i zastanawiają się, jak przeszłe wydarzenia na niego wpłynęły, kim pacjent jest, a kim chciałby być.

Nurt systemowy

To nurt psychoterapii, w którym odbywa się najczęściej psychoterapia par i rodzin. Ten nurt zakłada, że zaburzenia psychiczne pacjenta/klienta są najczęściej reprezentacją trudności, jakie występują w rodzinie. Rodzinę określa się w tym nurcie właśnie jako system, w której poszczególni członkowie pozostają w nierozerwalnym układzie zależności i podlegają wzajemnym wpływom. To forma psychoterapii, która ma na celu docieranie do ludzi nie na poziomie indywidualnym, jak to zwykle bywa w innych nurtach psychoterapeutycznych, ale do człowieka, jako osoby w relacji, zajmując się interakcjami grup oraz ich wzorcami i dynamiką interakcji.

Podczas terapii systemowej dokonuje się analizy zależności cyrkularnych, które występują w obrębie danych systemów. Jedno zjawisko doprowadza do drugiego, a to z kolei ma wpływ na pojawienie się innego. W ujęciu linearnym zaś mamy do czynienia z prostym ujęciem przyczyna vs skutek.

Psychoterapia systemowa skupia się na relacjach pary lub całej rodziny, na rolach, które pełnią oraz na sposobach komunikacji między nimi.

Nurt poznawczo - behawioralny

Psychoterapia poznawczo–behawioralna zwana także terapią kognitywno–behawioralną (cognitive–behavioral therapy – CBT), jest metodą leczenia zaburzeń psychicznych, trudności emocjonalnych oraz problematycznych zachowań. Charakteryzuje się ustrukturowanym i zorientowanym na określone cele i problemy sposobem współpracy terapeuty I klienta/pacjenta.

Psychoterapia CBT jest oparta na założeniu, że ludzkie zachowania i emocje zależą od wyuczonego schematu reagowania na otaczający nas świat i sytuacje, które nam się przydarzają. Nie zawsze jednak to, w jaki sposób interpretujemy otaczającą nas rzeczywistość, jest korzystne dla naszego funkcjonowania na poziomie psychologicznym i społecznym. Skoro jednak nauczyliśmy się myśleć w określony sposób, to możemy również oduczyć się niepożądanych schematów myślowych i zastąpić je innymi — bardziej pożądanymi. Dlatego też w procesie psychoterapii CBT terapeuta stara się wpłynąć na procesy poznawcze pacjenta tak, by uzyskać rezultaty pod postacią zmiany jego funkcjonowania i zachowania, czyli w sferze behawioralnej.

Psychoterapeuci pracujący w nurcie CBT zwracają uwagę na to, że w każdym przypadku zaburzeń i dysfunkcji zniekształcony zostaje sposób, w jaki osoba odbiera informacje z otoczenia. Parafrazując: człowiek posiadający błędne przekonania, błędnie interpretuje napływające informacje, a w rezultacie zachowuje się w sposób dysfunkcyjny.

Ze względu na wymienione powyżej cechy psychoterapia CBT w swojej klasycznej postaci nie będzie odpowiednia dla osób z zaburzeniami osobowości. Takie osoby nie są w stanie zakwestionować bezwarunkowych przekonań na temat samego siebie, które powstały we wczesnym dzieciństwie i utrwalały się przez całe dotychczasowe życie. Niemniej mogą one korzystać ze zmodyfikowanych form terapii CBT (tzw. trzecia fala CBT). Priorytetową kwestią w psychoterapii osób z zaburzeniami osobowości jest zbudowanie więzi pomiędzy pacjentem a terapeutą — tzw. przymierze terapeutyczne. Metody te kładą również nacisk na znaczenie doświadczeń z dzieciństwa, co wiąże się z koniecznością prowadzenia psychoterapii w perspektywie długoterminowej.

Nurt integracyjny

Nurt integracyjny jak sama nazwa wskazuje, jest podejściem wykorzystującym różne koncepcje i techniki pracy z pacjentem/klientem oraz łączącym założenia, na których opierają się różne nurty psychoterapeutyczne. Jego kluczowym elementem jest indywidualne dopasowanie podejścia terapeuty i metod do konkretnej osoby, która zgłasza się do gabinetu psychoterapeuty. Psychoterapia integracyjna uczy jak integrować w pracy różne nurty w psychoterapii i jak opracowywać indywidualne ścieżki terapii dopasowywane później do trudności zgłaszanych przez poszczególnych Pacjentów. Podobnie jak w nurcie humanistycznym, również tu bardzo ważna jest relacja terapeutyczna pełna wzajemnego zaufania.